W żywieniu dojelitowym można wyróżnić trzy sposoby, które uwarukowane są długością czasu, przez jaki pacjent powinien być w ten sposób karmiony: -nosowo (lub ustno) – żołądkowe – to metoda czasowa, -gastroskopia – sonda zakładana jest operacyjnie, przez skórę bezpośrednio do żołądka, -jejunostomia – również 7) Załącznik nr 6 - Karta dostaw - żywienie pozajelitowe w warunkach domowych. 8) Załącznik nr 7 - Karta dostaw - żywienie dojelitowe w warunkach domowych. 9) Załącznik nr 8 - Karta wizyt w domu pacjenta –domowa antybiotykoterapia dożylna. 10) Załącznik nr 9 - Informacja dla lekarza poz/lekarza kierującego. Żywienie dojelitowe. Ośrodek Wentylacji Domowej zajmuje się żywieniem dojelitowym w warunkach domowych, w województwie kujawsko-pomorskim. Świadczenie to może być udzielane jednocześnie ze świadczeniem zespołu długoterminowej opieki domowej dla pacjentów wentylowanych mechanicznie, korzystających z respiratora w domu. Zgodnie z definicją zawartą w załączniku nr 4F do Zarządzenia 68/2011/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dn. 18.11.2011 r. żywienie dojelitowe w warunkach domowych polega na podawaniu białka lub źródeł białka, tłuszczów, węglowodanów, elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody przy użyciu diet innych niż Świadczymy opiekę medyczną na podstawie kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Działamy od 2006 roku i opiekujemy się chorymi w 6 województwach. Oprócz wentylacji domowej, zajmujemy się również żywieniem dojelitowym w warunkach domowych, w województwie kujawsko-pomorskim. Leczymy respiratorem w domu zarówno dzieci, jak i dorosłych. kombinasi warna cat rumah krem dan abu abu. Rozpoczęcie żywienia dojelitowego (bezpośrednio do żołądka lub jelita) nie jest łatwe. Pacjenci i ich bliscy zadają wiele pytań i mają obawy takie jak np.: czy to na całe życie, czy nie boli, czy można przy tym pracować, rodzice pytają czy ich dziecko już nigdy nie będzie mogło zjeść normalnego posiłku. Czy jest się czego bać? Przykładem jest Aleksandra Kmiecik-Łazarz, której życie wróciło do „normalności” po podjęciu decyzji o rozpoczęciu żywienia dojelitowego u jej najmłodszej córki Hani. Przed podjęciem decyzji o założeniu PEGa (czyli przezskórnej endoskopowej gastrostomii) przeszliśmy długą drogę. Karmienie Hani trwało od rana do wieczora. Jeden posiłek trwał od godziny do półtorej, a powinna była zjeść takich siedem, osiem w ciągu dnia. W którymś momencie już w ogóle nie chciała jeść, miała odruchy wymiotne. Wtedy pielęgniarki, które nam pomagały, zasugerowały żywienie dojelitowe. Pierwsze, o czym pomyślałam, to że to będzie dziura w brzuchu. Martwiłam się, czy Hanię to będzie bolało, czy będzie się tym interesowała. Jak z PEGiem kąpać, jak rehabilitować? A w tym momencie uważam, że to była jedna z najlepszych decyzji, jaką mogliśmy podjąć dla naszego dziecka, nie wspominając już o tym, że sami zyskaliśmy bardzo dużo czasu i szansę na w miarę normalne życie, nieskupione wokół ciągłego karmienia – mówi mama Hani. Mit wokół żywienia dojelitowego Ze względu na niską świadomość na temat żywienia dojelitowego, narastają wokół tego tematu mity. Pacjenci i ich bliscy boją się i dlatego decyzję odkładają na później. Twierdzą, że dopóki „jakoś” dają sobie radę, to żywienie dojelitowe nie jest jeszcze konieczne. „Dawanie sobie rady” to często długie godziny spędzane na próbie nakarmienia, a posiłki, które mimo naszego ogromnego wysiłku otrzymuje pacjent, nie zaspokajają dziennego zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze. Wcześnie wprowadzone żywienie medyczne nie tylko poprawia samopoczucie pacjenta, zwiększa komfort rodziny, ale też ma realny wpływ na proces leczenia czy rehabilitacji. Dlatego powinno się podejmować decyzję o jego włączeniu nie wtedy, gdy pacjent jest już niedożywiony, ale gdy pojawia się samo ryzyko niedożywienia, np. z powodu zwiększonego w wyniku choroby zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze, czy zauważalnego mniejszego spożycia pokarmów. W przypadku dzieci jest to szczególne istotne, ponieważ brak odpowiedniego odżywienia organizmu negatywnie wpływa na ich rozwój, zarówno fizyczny, jak i intelektualny – wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Janusz Książyk, Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego Dzieci. Obawy i pytania pacjentów i ich rodzin – czy to decyzja na całe życie Czas trwania leczenia żywieniowego jest uwarunkowany rozpoznaniem choroby podstawowej, stanem odżywienia chorego przed podjęciem leczenia oraz oceną efektów podjętej terapii. Podaż diety specjalnej do przewodu pokarmowego (np. przez PEG) jest konieczna wtedy, gdy dobrowolne spożywanie posiłków jest niemożliwe lub ograniczone. W przypadku całkowitego powrotu do spożywania posiłków drogą doustną żywienie dojelitowe może zostać zakończone. – czy muszę zostać w szpitalu, często do niego przyjeżdżać Jeżeli stan zdrowia tego nie wymaga, pacjent nie musi być hospitalizowany. W takich sytuacjach żywienie dojelitowe stosuje się w warunkach domowych. W Polsce procedura ta jest refundowana. W przypadku niektórych poradni żywieniowych nie ma nawet konieczności odwiedzania szpitala – lekarz i pielęgniarka przyjeżdżają na konsultację do domu chorego. W innych poradniach wizytowanie chorego w domu zależy od tego, czy jest on w stanie samodzielnie dotrzeć do poradni. Sprzęt i diety również są dowożone do miejsca pobytu pacjenta. Po odpowiednim przeszkoleniu każdy jest w stanie samodzielnie podłączyć żywienie. – czy przy żywieniu dojelitowym będą powikłania Nie. Jak każda procedura medyczna istnieje ryzyko powikłań tej metody. Najczęstsze, to zmiany miejscowe na skórze w okolicy „wejścia” gastrostomii i zakażenia tej okolicy. Odpowiednia pielęgnacja gastrostomii znacznie zmniejsza ryzyko takich powikłań. Możliwe są także zmiany miejscowe w śluzówce żołądka, ale wobec stałego postępu w doborze kształtu gastrostomii i przy zastosowaniu nowoczesnych materiałów do jej produkcji zdarzają się sporadycznie. – czy z PEGiem mogę być aktywny fizycznie, chodzić do pracy? Nie każdy pacjent jest aktywny, jednak to nie żywienie stanowi ograniczenie, a sama choroba, jak w przypadku pacjentów ze stwardnieniem zanikowym bocznym, po udarze mózgu czy z niektórymi postaciami dziecięcego porażenia mózgowego. Diety i sprzęt do żywienia dojelitowego można ze sobą zabrać na wakacje – nie ma wymagań, że muszą być stosowane tylko w miejscu zamieszkania. Ważne tylko, by zadbać o odpowiednie warunki podaży, higienę i przechowywanie produktów diety w odpowiedni sposób. Po okresie ok. 6 tygodni od założenia PEGa i po jego odpowiednim zabezpieczeniu możliwe jest nawet korzystanie z basenu. Żywienie dojelitowe nie jest kroplówką Często jest mylone z kroplówkami, jak potocznie mówi się na żywienie pozajelitowe, które stosuje się dopiero wtedy, gdy inne metody odżywienia pacjenta nie są możliwe lub wystarczające. Żywienie dojelitowe zawiera wszystkie składniki dostępne w tradycyjnym pożywieniu i podawane jest do przewodu pokarmowego, nie układu krwionośnego. Byłam największą przeciwniczką założenia PEGa. Teraz, gdy obserwuję, jak Hania się rozwinęła, zastanawiam się, dlaczego nie podjęłam tej decyzji wcześniej. Wiem już, że nie ma się czego bać. Wszystkiego można się nauczyć, a w razie potrzeby, pytań, wątpliwości, pod telefonem zawsze jest personel medyczny, z którym można się skonsultować – dodaje Aleksandra Kmiecik – Łazarz. Żywienie dojelitowe jest specjalistycznym żywieniem (medycznym), przez zgłębnik bezpośrednio do żołądka lub jelita, przeznaczone dla pacjentów: – którzy nie mogą odżywiać się drogą tradycyjną, czyli doustną, – borykających się z trudnościami w przełykaniu, – z niedrożnością górnego odcinka przewodu pokarmowego, – chorych nieprzytomnych. Specjalistyczne diety do żywienia dojelitowego dostarczają wszystkich składników odżywczych (np. białko, energia, witaminy), niezbędnych dla funkcjonowania organizmu człowieka. Żywienie dojelitowe ma bardzo szerokie zastosowanie i nie ogranicza się do konkretnej jednostki chorobowej czy wieku – obejmujemy nim zarówno niemowlęta, dzieci, osoby młode, w średnim wieku czy starsze. Może być stosowane przez określony czas, a gdy jest to konieczne, nawet do końca życia. Z żywienia dojelitowego korzystają pacjenci aktywni, ale też ci leżący, wymagający stałej opieki. W swojej pracy mam styczność głównie z dziećmi i wiem, że zastosowany zgłębnik nie stanowi dla nich przeszkody w zabawie, poznawaniu otoczenia, a także kluczowej dla nich rehabilitacji. Wręcz ją wspiera, ponieważ prawidłowo odżywiony organizm lepiej się rozwija. W przypadku, gdy chory nie wymaga hospitalizacji, żywienie odbywa się w warunkach domowych. To, co warunkuje wybór tej metody, to brak możliwości zaspokojenia drogą doustną zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze – tłumaczy prof. dr hab. n. med. Janusz Książyk. Kampania edukacyjna „Żywienie medyczne – Twoje posiłki w walce z chorobą”, zainicjowana w 2016 roku przez Nutricię Medyczną, ma na celu budowanie świadomości na temat żywienia medycznego jako integralnego elementu opieki zdrowotnej. Pierwsza edycja była poświęcona pacjentom onkologicznym, a druga dodatkowo osobom doświadczającym chorób neurologicznych. Edukacja w obu obszarach terapeutycznych jest kontynuowana. W drugiej połowie 2018 roku kampania została poszerzona o działania dotyczące żywienia dojelitowego (bezpośrednio do żołądka lub jelita) z uwzględnieniem różnych jednostek chorobowych, w których jest ono stosowane. Intencją zaplanowanych aktywności jest obalanie mitów na temat tej metody żywienia oraz szerzenie wiedzy o jej roli w procesie leczenia pacjentów, którzy nie mogą odżywiać się drogą doustną lub nie są w stanie pokryć poprzez tradycyjną dietę zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze. Na potrzeby edukacji w zakresie żywienia dojelitowego powstała strona internetowa na której można znaleźć praktyczne informacje, odpowiedzi na najbardziej nurtujące pytania oraz historie pacjentów i ich opiekunów. źródło: oprac. prof. Iwona Sarzyńska-DługoszRola żywienia w leczeniu chorych na SLA Wszystko o PEGCo zrobić, gdy zakrztuszenia zdarzają się bardzo często a posiłki stają się wielkim utrudnieniem w codziennym życiu?Zgłębniki nosowo-żołądkoweJeśli osoba chorująca na SLA nie może utrzymać swojej masy ciała pomimo właściwej podaży pokarmów drogą doustną, lub jedzenie i połykanie staje się zbyt wyczerpujące, czasochłonne czy niebezpieczne, należy wziąć pod uwagę karmienie poprzez zgłębnik nosowo-żołądkowy (sondę nosowo-żołądkową – czyli specjalną rurkę wsadzaną przez nos i dochodzącą przez przełyk aż do żołądka, za pomocą której można wprowadzać zmiksowany pokarm, albo gotowy preparat odżywczy bezpośrednio do żołądka). Jest to znacznie łatwiejsza droga do utrzymania właściwego stanu odżywienia i nawodnienia niż próba zjedzenia lub wypicia wszystkiego doustnie. Zgłębniki nosowo-żołądkowe mogą zmniejszyć stres odczuwany przez osobę chorą, w sytuacji gdy nie jest ona w stanie zjeść wystarczająco dużo, aby utrzymać swoją masę ciała. Zgłębnik nosowo-żołądkowy pozwala osobie chorej zjeść to, co jest w stanie, a następnie uzupełnić odpowiednią ilość kalorii za pomocą zgłębnika. Witaminy i leki można również łatwo podać przez zgłębnik. Należy podkreślić, że założenie zgłębnika nosowo-żołądkowego nie wyklucza przyjmowania pokarmów i płynów droga doustną, ale oferuje wygodną metodę odżywiania, nawodnienia i podaży leków u osób z zaburzeniami połykania. Zastosowanie zgłębników do karmienia znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo zachłyśnięcia i aspiracji pokarmu lub płynów do płuc i zmniejsza ryzyko zapalenia płuc, dzięki temu przyczynia się do utrzymania lepszej jakości życia osób żołądkowe najlepiej powinny być wykonane z silikonu lub poliuretanu, aby zmniejszyć odczyn zapalny sąsiadujących z nim tkanek i zapobiegać powstawaniu odleżyn. Założenie zgłębnika jest jednak rozwiązaniem czasowym, które nie powinno być stosowane dłużej niż 4 tygodnie. Po około czterech tygodniach w miejscach przylegania sondy do błony śluzowej nosa czy przełyku mogą tworzyć się odleżyny, a nawet powstawać tzw. przetoki, czyli otwory w przełyku. Docelowo zaleca się, aby chory z trudnościami w połykaniu miał wykonaną przetokę odżywczą (gastrostomię, PEG, RIG).Kiedy założyć gastrostomię odżywczą?U większości chorych na SLA wskazane jest wytworzenie gastrostomii. Często decyzję o jej wytworzeniu należy podjąć w stosunkowo wczesnym stadium choroby. Przetokę odżywczą można wykonać metodą endoskopową tzw. PEG (najczęstsza metoda), lub za pomocą fluoroskopu z kontrolą radiologiczną (RIG).Wraz z postępem choroby siła mięśni oddechowych zmniejsza się i założenie PEG jest trudniejsze oraz obarczone większym ryzykiem powikłań. Idealnie PEG należy założyć wówczas gdy pojemność życiowa płuc chorego (VC) przekracza 50% normalnej pojemności życiowej. Wtedy procedura jest bezpieczniejsza, a powrót do zdrowia jest łatwiejszy. Założenie PEG-a w czasie, gdy osoba chora może jeszcze spożywać posiłki doustnie, pozwala na stopniowe przejście od karmienia doustnego do karmienia przez PEG. Nawet jeśli PEG zostanie założony i nie będzie używany od razu, to będzie dostępny, gdy nastąpi taka potrzeba. Jeśli pojemność oddechowa jest odpowiednia, wprowadza się gastrostomię odżywczą (dren) przez nacięcie na brzuchu bezpośrednio do żołądka za pomocą endoskopu. Jest to zabieg stosunkowo łatwy, wykonywany w czasie krótkotrwałego znieczulenia miejscowego. Jeśli pojemność życiowa będzie znacznie obniżona i przekroczy poziom bezpieczny dla PEG, lekarze mogą wykonać RIG (gastrostomię z wprowadzeniem radiologicznym). Taka procedura jest skuteczna i bezpieczna dla osób z umiarkowanym lub ciężkim upośledzeniem czynności oddechowych, chociaż powrót do zdrowia może być nieco dłuższy niż w przypadku kilka tygodni po założeniu PEG wymaga specjalnej uwagi, aby zapobiec zakażeniu (jak w przypadku każdej rany po zabiegu chirurgicznym). Po wygojeniu miejsca założenia PEG-a konieczne jest codzienne mycie wodą i mydłem. Przed podaniem czegokolwiek przez PEG-a oraz po każdym karmieniu należy PEG przepłukać wodą w celu oczyszczenia. Podczas przepłukiwania warto delikatnie ścisnąć rurkę gdy przepływa woda, aby usunąć wszystko, co przykleja się do jej przypadku gdy pacjent jeszcze połyka zawsze możemy podać część posiłku doustnie, a dopiero gdy pacjent zmęczy się połykaniem, resztę posiłku podać do PEG-a. Gdy chory już sam nie połyka, czasem wystarczy podać odrobinkę pokarmu do ust, w celu zwiększenia wydzielania soków żołądkowych - a następnie resztę podać do PEG-a. Ułatwimy w ten sposób trawienie i zarazem dbamy o samopoczucie pacjenta, który może wyrazić opinię o smaku potraw. Odczuwanie smaku jest bowiem zachowane, a kilka kropli zupy nie spowoduje niebezpiecznego dojelitoweNajczęściej podaje się kilka posiłków w ciągu dnia - tak jak w przypadku zwykłych posiłków - 5 do 6 razy na dobę, zazwyczaj objętość jednego posiłku to 300-500 ml. Niektórzy pacjenci otrzymują karmienie tylko przez noc przy użyciu specjalnej pompy lub za pomocą wlewu grawitacyjnego, a ciągu dnia do PEG-a otrzymują tylko płyny i stosowania żywienia dojelitowego należy kontrolować tolerancję pacjenta na podawane preparaty, oraz tempo i sposób ich podaży. Wdrażając karmienie przez zgłębnik/PEG czasami pojawia się zgaga, mdłości, wymioty, wzdęcia czy biegunka, zwłaszcza po tygodniach trwającego niedożywienia. Aby temu zapobiec, szczególnie na początku prowadzenia żywienia dojelitowego zalecane jest powolne podawanie diety i stopniowe zwiększanie jej ilości, podawanie produktów odżywczych w temperaturze pokojowej oraz utrzymywanie pozycji pionowej lub półsiedzącej podczas karmienia i przez ok. 30 min po jest również prawidłowy dobór diety dostosowany do problemów klinicznych chorego oraz stopnia odżywienia pacjenta. Odżywanie przez PEG to na ogół zastosowanie gotowych preparatów żywieniowych, które są kompletne pod względem odżywczym, sterylne i znacznie łatwiejsze do podania, a także mniej czasochłonne dla opiekunów niż posiłki przygotowywane w domu. Zbilansowane diety przemysłowe cechują się ściśle określoną liczbą składników pokarmowych i znaną przeliczoną na jeden mililitr zawartością kaloryczną, płynną konsystencją dającą pewność utrzymania drożności gastrostomii odżywczej, prawidłową osmolarnością pomiędzy 250 – 400 mOsm/l, jałowością, bezpieczeństwem chemicznym zawartości oraz dostosowaną do potrzeb wielkością stosowanymi preparatami są:- Nutrison Standard - dieta normokaloryczna 1 kcal/ml o neutralnym smaku do żywienia drogą przewodu pokarmowego. Głównym źródłem białka jest kazeina, preparat zawiera wyłącznie tłuszcze LCT, źródłem węglowodanów są wolno wchłaniane maltodekstryny. Jest to dieta bezresztkowa i bezglutenowa, 1500 do 2000 ml Nutrisonu pokrywa dzienne zapotrzebowanie na niezbędne składniki odżywcze, osmolarność preparatu to 265 mOsm/ Nutrison Energy – w szczególności zalecany u chorych niedożywionych, preparat wysokoenergetyczny (1,5 kcal/ml), nie zawiera błonnika, wzbogacony w kwasy omega-3 (DHA/EPA), zawiera triglicerydy średniołańcuchowe, mieszankę białek spełniającą wytyczne WHO, karotenoidy o działaniu antyoksydacyjnym. Jest bezglutenowy, wolny od laktozy i bezresztkowy. Dawkowanie to zwykle 1500-2000 ml dziennie lub zgodnie z zaleceniami Nutrison Multifibre – stosowany w długotrwałym żywieniu przez zgłębnik lub gastrostomię ze względu na podobieństwo do naturalnej diety oraz w profilaktyce i leczeniu zaparć i biegunek w przebiegu leczenia żywieniowego. Jest to dieta kompletna pod względem odżywczym, normokaloryczna - 1 kcal/ml, gotowa do użycia, z dodatkiem błonnika, zawierająca kwasy omega-3 (DHA/EPA). Optymalnie dobrana ilość białka w Nutrisonie Multifibre pozwala na ograniczenie katabolizmu i szybkie rozpoczęcie procesów naprawczych w organizmie chorego. Błonnik zawarty w preparacie reguluje pasaż jelitowy i pracę przewodu pokarmowego, ma wpływ na florę bakteryjną, dzięki zawartości włókien rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych powoduje mniej powikłań typu biegunki/zaparcia oraz ma właściwości prebiotyczne. Obecne w składzie karotenoidy naturalnego pochodzenia modulują działanie układu immunologicznego. Dawkowanie to zwykle 1500-2000 ml dziennie lub zgodnie z zaleceniami Nutricomp Standard Fibre to dieta normokaloryczna (1 kcal/ml), zawierająca kompletny zestaw składników odżywczych, wzbogacona olejem rybim z dodatkiem błonnika. Produkt może być stosowany doustnie jako napój uzupełniający dietę lub podawany przez zgłębnik lub przetokę odżywczą. Zawiera białko o wysokiej wartości biologicznej, z różnych źródeł białkowych takich, jak kazeina i soja, zrównoważony profil kwasów tłuszczowych, pochodzących z oleju sojowego, rzepakowego, triglicerydów średniołańcuchowych i z oleju rybiego, kompozycję węglowodanów z maltodekstryny będących źródłem szybko i łatwo dostępnej energii. Umożliwia pokrycie dobowego zapotrzebowania na witaminy i mikroelementy. Preparat o niskiej, fizjologicznej osmolarności: 260 mOsm/ Fresubin Orginal Fibre to dieta kompletna, normokaloryczne (1 kcal/ml), bogata w błonnik (1,5 g błonnika /100 ml), pozbawiona glutenu i laktozy, przeznaczona do długotrwałego żywienia dla pacjentów ze stwierdzonym niedożywieniem lub ryzykiem jego wystąpienia. Preparat o osmolarności: 285 mOsm/ Fresubin 1800 Complete to dieta kompletna, wysokoenergetyczna (1,2 kcal/ml), bogata w błonnik, bogatobiałkowa, zawierająca białko kazeinowe oraz omega-3 kwasy tłuszczowe, pozbawiona glutenu i laktozy, przeznaczona do długotrwałego żywienia dla pacjentów ze stwierdzonym zwiększonym zapotrzebowaniem kalorycznym. Preparat o osmolarności: 345 mOsm/ Reconvan - kompletna dieta do żywienia dojelitowego, wspomagająca integralność jelit, bogatobiałkowa (22% energii białkowej), zawierająca białko kazeinowe i hydrolizat białka pszenicy, z glutaminą i argininą, ponad 50% tłuszczy z triglicerydów średniołańcuchowych i omega-3 kwasów tłuszczowych, bezresztkowa, normokaloryczna – 1 kcal/ml, o osmolarności 270 mOsm/ IsoSource Standard Fibre - dieta kompletna, normokaloryczna, z dodatkiem błonnika, do podawania doustnego lub dożołądkowego. Stosowana w przypadku braku lub ograniczenia możliwości normalnego odżywiania i konieczności długotrwałego stosowania diety bogatoresztkowej. Dawkowanie: 1500-2000 ml jako wyłączne żywienie lub ≥500 ml jako żywienie uzupełniające zgodnie z zaleceniem żywieniem dojelitowym są związane takie niebezpieczeństwa jak: niewłaściwy dobór diety pod względem jakościowym i ilościowym, zły sposób podawania (za szybkie tempo, nieodpowiednie objętości, zła temperatura podania), mechaniczne powikłania związane z założeniem zgłębnika, zaburzenia metaboliczne, przewodnienie, zaburzenia wodno-elektrolitowe, witaminowe, zaburzenia poziomu cukru jak również infekcje przewodu pokarmowego i zachłystowe zapalenie zapobiegać powikłaniom żywienia dojelitowego należy stosować się do prostychzasad:- przed podjęciem jakichkolwiek czynności związanych z obsługą żywienia umyj ręce wodą i mydłem i wytrzyj czystym ręcznikiem,- każdorazowo przed podaniem pokarmu sprawdzaj położenie i umocowanie zgłębnika nosowo-żołądkowego/PEG-a,- kontroluj przynajmniej raz dziennie zalegnie żołądkowe, gdy przekracza ono 300 ml należy usunąć treść i zmniejszyć porcje podawanego pokarmu,- stosuj u pacjenta pozycję półwysoką przez około pół godziny po podaniu posiłku metodą przerywaną i cały czas przez okres karmienia pompą perystaltyczną,- zawsze kontroluj temperaturę, konsystencję, skład, zapach i ilość podawanego pokarmu,- w przypadku zgłębnika nosowo-żołądkowego troskliwie pielęgnuj i obserwuj miejsce założenia, by zapobiec odleżynom,- stosuj w miarę możliwości zgłębniki silikonowe,- wykonuj co 4 do 6 h toaletę jamy ustnej pacjenta,- poleć pacjentowi żucie gumy bezcukrowej lub ssanie cukierków, aby zapobiegać zastoinowemu zapaleniu przyusznic,- pacjentowi bez możliwości samodzielnego żucia i nieprzytomnemu wykonuj 3 x dziennie masaż mięśni żwaczy,- zmieniaj regularnie opatrunek na gastrostomii - przynajmniej 1 raz dziennie z zachowaniem zasad aseptyki,- po każdym karmieniu spłucz zgłębnik/PEG wodą,- leki podawaj dobrze rozdrobnione i rozpuszczone, przerywając wcześniej żywienie, płucząc cewnik przed i po podaniu leków. Jeżeli trzeba podać więcej niż jeden lek w tym samym czasie, przepłukuj zgłębnik pomiędzy kolejnymi porcjami leków 30-50 ml przegotowanej wody o temperaturze pokojowej,- nigdy nie podawaj leków wraz z dietą i nie mieszaj różnych leków ze sobą, ponieważ może to doprowadzić do zatkania się sondy lub osłabienia skuteczności leków,- po podaniu leków nie podawaj soków ani problemy pielęgnacyjne u chorego z gastrostomią odżywcząZałożenie przezskórnej gastrostomii odżywczej nie zabezpiecza przed aspiracją treści pokarmowej. Może dochodzić do refluxu czyli zarzucania treści pokarmowej z żołądka do przełyku i gardła, a stamtąd treść pokarmowa może być aspirowana do dróg oddechowych powodując zapalenia płuc. Najczęściej bywa to spowodowane zbyt szybkim podawaniem i zbyt wielką objętością porcji pokarmu. Musimy pamiętać, że zazwyczaj wcześniej pacjent nie zjadał pełnoobjętościowych posiłków, z powodu niechęci lub zmęczenia, dlatego posiłek podajemy powoli, stopniowo zwiększając jego objętość, w pozycji siedzącej lub półwysokiej. W przypadku zakrztuszenia, stosujemy ucisk na przeponę pacjenta stając za jego plecami i obejmując go w okolicy poniżej łuków żebrowych. Jedna ręka ratującego jest zwinięta w pięść, druga ją obejmuje. Szybkim ruchem przyciągamy chorego do siebie zaciskając ramiona. Zabieg ten powtarzamy kilkakrotnie, aż do poprawy oddychania. Pomocne bywa również użycie ssaka (jeżeli jest dostępny) celem usunięcia pokarmu z jamy ustnej i gardła. Jeżeli pacjent ma założoną sondę lub gastrostomię i wymiotuje, otwieramy ją natychmiast, by umożliwić swobodny wypływ zalęgającego pokarmu. Takie działanie może zapobiec również może być skutkiem zbyt szybkiego podawania pokarmu lub jego nieodpowiedniego przygotowania (bakterie), ewentualnie nietolerancji pokarmowych na mleko lub leki. Wystąpienie biegunki zawsze wymaga konsultacji z lekarzem, by nie dopuścić do skórze wokół gastrostomii mogą występować zmiany spowodowane podrażnieniem treścią pokarmową lub zakażeniem. Dlatego uważnie obserwujemy skórę, wykonując codzienną toaletę wodą z mydłem, a bezpośrednio wokół drenu preparatem antyseptycznym (Polodine-R, Octanisept). Nie stosujemy środków na bazie spirytusu, by nie wysuszać skory. Po dokładnym oczyszczeniu okolicy drenu nakładamy wokół niego jałowym gazikiem maść ochronną Argosulfan, Alantan, Linomag lub inną. Jeżeli skóra wokół drenu jest podrażniona i zaczerwieniona, zawsze wymaga konsultacji z wokół gastrostomii, jako kolejne powikłanie powstaje wskutek zbyt mocnego nacisku płytki na skórę. Prawidłowa odległość płytki od powierzchni skóry wynosi 2mm i powinna dać możliwość prawidłowej pielęgnacji tego miejsca i zapobiegać powstawaniu gastrostomii jest kolejnym powikłaniem, które może wystąpić. Aby temu zapobiec zabezpieczamy dren przed przesuwaniem poprzez przyklejenie do skóry przylepcem antyalergicznym. W przypadku wypadnięcia gastrostomii należy przyłożyć jałowy opatrunek, który zabezpieczy przed wyciekiem treści z żołądka na skórę i ubranie pacjenta oraz udać się do najbliższego szpitala celem jak najszybszego założenia nowego zgłębnika. Jest to niezmiernie istotne, gdyż kanał przetoki po wypadnięciu drenu bardzo szybko zarasta. Niedrożność gastrostomii, spowodowana złym rozdrobnieniem pokarmu lub wystarczy dobrze przepłukać gastrostomię wodą przegotowaną, ale jeśli nie jest to możliwe wymagana jest wymiana drenu w warunkach szpitalnych. Pamiętajmy, by posiłki były płynne, gdyż gęstą, papkowatą zupą domową też można zatkać dren. Po posiłku lub podaniu leków zawsze przepłukujemy gastrostomię czystą wodą przegotowaną lub mineralną (50 ml).W przypadku sondy żołądkowej założonej przez nos lub usta, pamiętajmy o jej kontroli i wymianie - wykonane z PCV wymienimy co 7 do 10 dni, natomiast poliuretanowe, silikonowe co 6 tygodni. Oklejamy sondę na nosie lub policzku pacjenta plastrem antyalergicznym, codziennie zmieniając miejsce oklejenia i obserwując około trzy godziny po ostatnim posiłku kontrolujemy zaleganie w żołądku odciągając treść pokarmową strzykawką lub łącząc gastrostomię z jałowym workiem powieszonym poniżej leżącego pacjenta (można stosować zwykłe jałowe worki na mocz). W zależności od zalegania zmniejszamy ilość podawanego pokarmu o ilość zalegania. Żywienie dojelitowe – jest to tak zwane sztuczne żywienie drogą przewodu pokarmowego (żywienie enteralne, EN – enteral feeding). Preparat odżywczy (dieta przemysłowa) podawany jest zwykle z pominięciem drogi doustnej, wytworzoną sztuczną drogą (przez zgłębnik -sondę-wprowadzony przez jamę nosową lub przetokę odżywczą wykonaną na żołądku, dwunastnicy, jelicie cienkim). Jest to podaż energii, białka, elektrolitów, pierwiastków śladowych i witamin w dietach przemysłowych, podanych tym chorym, którzy nie mogą być żywieni w sposób naturalny ze względu na charakter choroby podstawowej lub wtórne do choroby podstawowej wyniszczenie. Zgłębnik dojelitowy to każdy rodzaj sondy, zgłębnika lub stomii, którego jeden koniec ma umieszczony w świetle przewodu pokarmowego, a drugi wyprowadzony na zewnątrz ciała pacjenta, umożliwia żywienie specjalistyczną dieta przemysłową. Najczęściej wykorzystywane są następujące dostępy: zgłębnik nosowo-żołądkowy lub nosowo-jelitowy (w przypadku krótkotrwałego żywienia dojelitowego – do kilku tygodni), gastrostomia odżywcza (najczęściej wytwarzana metodą endoskopową – tzw PEG lub rzadziej metodą klasyczną) – dostęp do żołądka przy przewidywanym dłuższym okresie leczenia żywieniowego, mikrojejunostomia odżywcza, jejunostomia odżywcza – dostęp do jelita cienkiego. Żywienie enteralne (dojelitowe) powinno być́ prowadzone przy użyciu diety przemysłowej, odpowiedniej do stanu chorego, jego wymagań́ metabolicznych i rodzaju sztucznego dostępu do żywienia. Zwykle lekarz z szeregu dostępnych na rynku diet przemysłowych (standardowe, wzbogacane w błonnik, peptydowe, bogatobiałkowe, specjalne) wybiera preparat najlepszy dla chorego. Dieta taka ma wiele zalet i przewag nad dietą zmiksowaną: znany skład, jałowość́, wysoka jakość́, łatwość́ dawkowania, małe ryzyko uczuleń́ i nietolerancji pokarmowych. Żywienie dojelitowe jest wskazane u chorych, którzy nie mogą w wystarczającym zakresie odżywiać się drogą doustną, możliwe jest natomiast wykorzystanie dalszych odcinków przewodu pokarmowego, gdy nie ma przeciwwskazań do założenia zgłębnika. Najczęstsze wskazania do żywienia enteralnego to: neurogenne zaburzenia połykania (np. po udarze, w chorobie Parkinsona, guzach mózgu), niedrożność górnego odcinka przewodu pokarmowego, gdy możliwe jest uzyskanie dostępu do sprawnego odcinka przewodu pokarmowego (guzy twarzoczaszki, przełyku lub żołądka), chorzy nieprzytomni (śpiączki niemetaboliczne), popromienne uszkodzenie śluzówek górnej części przewodu pokarmowego, ostre zapalenie trzustki, mukowiscydoza, nieswoiste zapalenia jelit zwłaszcza choroba Leśniowskiego-Crohna, przygotowanie do operacji, leczenie powikłań chirurgicznych, otępienie starcze, stany wegetatywne, zaawansowane nowotwory. Wśród przeciwskazań do tej metody leczenia występują między innymi ciężkie zaburzenia metaboliczne, niedrożność przewodu pokarmowego poniżej miejsca podawania diety, uporczywe i masywne biegunki, wstrząs, ciężka niewydolność lub brak przewodu pokarmowego, możliwość żywienia drogą naturalną, stan agonalny, brak zgody chorego. Pacjent do żywienia dojelitowego, podobnie jak do żywienia pozajelitowego powinien być właściwie przygotowany z uwzględnieniem wyrównania zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej i elektrolitowej. Właściwe przygotowanie chorego minimalizuje ilość groźnych powikłań, w tym powikłań metabolicznych. Wskazania do domowego żywienia dojelitowego: takie same jak wskazania do EN, jednak czas wymaganego leczenia jest długi, a stan chorego pozwala na wypisanie do domu i prowadzenia leczenia żywieniowego w warunkach domowych. List zapraszający Program Opłaty Warunki zmian i rezygnacji Noclegi Event Details List zapraszającySzanowni Państwo, w imieniu Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego Dzieci serdecznie zapraszamy do udziału w kursie żywieniowym “Żywienie pozajelitowe i dojelitowe w warunkach szpitalnych i domowych”, który odbędzie się w dniach – we Wrocławiu. Kurs prowadzony będzie na poziomie podstawowym. Pierwszy dzień kursu poświęcony będzie części teoretycznej – wspólnie z ekspertami z całej Polski omówimy zagadnienia z zakresu żywienia klinicznego dzieci. Drugiego dnia zaprosimy Państwa do udziału warsztatach. Wspólnie z wykładowcami będziemy analizować wybrane przypadki pod kątem praktycznego rozwiązywania problemów diagnostycznych i leczniczych. Jesteśmy przekonani, że ta formuła oraz praca w tak szerokim gronie specjalistów, przyniesie wiele istotnych wskazówek jak również będzie cenną płaszczyzną wymiany poglądów i doświadczeń. Da to również możliwość dyskusji oraz znalezienia odpowiedzi na pojawiające się pytania i wątpliwości w dziedzinie żywienia klinicznego dzieci. Serdecznie zapraszamy dr hab. Agnieszka Szlagatys-Sidorkiewicz, prof. nadzw. Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego Dzieci Program POBIERZ PROGRAMKolejna edycja kursu została zaplanowana w listopadzie 2022 podczas Warszawskiego Forum Żywieniowego. Program kursu będzie obejmował innym program merytoryczny. Opłaty Członkowie PTŻKD Osoby nie będące członkami PTŻKD 500,00 600,00 Opłata rejestracyjna zawiera: udział w kursie materiały kursowe certyfikat potwierdzający uczestnictwo w kursie przerwy kawowe oraz lunch Opłatę należy uregulować na konto: Santander Bank Polska al. Jana Pawła II 17 00-854 Warszawa Numer konta: 38 1910 1048 2208 1964 5294 0003 (Grupa Medica ul. Wodna 25 90-024 Łódź). Prosimy o dopisanie w tytule przelewu: Udział (imię i nazwisko uczestnika) – Kurs „Żywienie pozajelitowe i dojelitowe w warunkach szpitalnych i domowych” Opłaty za wysyłkę Faktury VAT: Wysyłka elektroniczna e-mailem: 0,00 zł • List zwykły polecony: 5,00 zł Prosimy o wybranie jednej z powyższych opcji i informację w jakiej formie chcieliby Państwo otrzymać fakturę na adres e-mail: biuro@ Warunki zmian i rezygnacji Termin rezygnacji – od Opłata rejestracyjna potrącenia 50% brak refundacji Zmiany i anulacje przyjmuje wyłącznie Biuro Organizacyjne Grupa Medica (ul. Wodna 25 lok. 2AU, 90-24 Łódź). Obowiązuje forma pisemna rezygnacji, wraz z podaniem numeru konta bankowego, na które zwrócimy refundowaną kwotę. Opłaty mogą zostać przepisane na inną osobę po uzgodnieniu i akceptacji organizatora. Termin bezkosztowej rezygnacji z zamówionych usług upływa NoclegiZapraszamy do rezerwacji noclegów na warunkach preferencyjnych z hasłem ” KURS ŻYWIENIOWY “ Pokój jednoosobowy ze śniadaniem (1 doba) 350 zł Pokój dwuosobowy ze śniadaniem (1 doba) 409 zł *Cena zawiera śniadanie w formie bufetu, wstęp do centrum fitness oraz dostęp do internetu WiFi. Rezerwacji miejsc noclegowych należy dokonać indywidualnie pod wskazanymi do kontaktu numerem telefonu i adresem mailowy : Tel: 71 749 17 00 Email: wroclawplus@ Q Hotel Plus Wrocław, ul. Zaolziańska 2, 53 – 334 Wrocław Ilość pokoi w promocyjnej cenie jest ograniczona, a ich dostępność należy potwierdzać bezpośrednio z hotelem. Event Details Start date: 30 wrzesień 2022 End date: 1 październik 2022 Start time: 09:00 End time: 15:00 Fot: Portra / Żywienie dojelitowe pozwala funkcjonować osobom z przewlekłymi stanami układu pokarmowego, które uniemożliwiają dostarczanie substancji odżywczych drogą doustną. Przyspiesza również powrót do zdrowia, gdy ze względu na przebyte urazy i ostre schorzenia należy unikać spożywania pokarmów i płynów. Żywienie dojelitowe to dostarczanie wszystkich niezbędnych substancji odżywczych z pominięciem jamy ustnej, gardła, przełyku i niekiedy żołądka. Pozwala to na ominięcie niewydolnego lub uszkodzonego odcinka układu pokarmowego. Żywienie dojelitowe – założenia Człowiek do prawidłowego funkcjonowania organizmu potrzebuje odpowiedniej ilości kalorii i wody, a także witamin, mikro- i makroelementów. Kiedy górna część układu pokarmowego jest uszkodzona, gryzienie pokarmów, ich przełykanie i trawienie w żołądku staje się niemożliwe. Wszystkich składników należy dostarczać albo pozajelitowo (czyli dożylnie), albo bezpośrednio do przewodu pokarmowego – poniżej miejsca objętego chorobą. W innym wypadku organizm zużywa zgromadzone wcześniej zasoby kosztem różnych tkanek (głównie mięśni), co w krańcowych sytuacjach prowadzi do pojawienia się objawów wyniszczenia. Wskazania do stosowania żywienia dojelitowego Żywienie dojelitowe jest metodą często stosowaną w chirurgii ogólnej, urazowej oraz w onkologii. Wskazaniami do zakładania drenów i prowadzenia karmienia dojelitowego są np. zabiegi operacyjne, takie jak: chirurgia rekonstrukcyjna twarzoczaszki, operacje przełyku i inne zabiegi w obrębie śródpiersia tylnego, częściowa lub całkowita resekcja żołądka. Częstą przyczyną wdrożenia żywienia dojelitowego są nowotwory wywodzące się z gardła, przełyku, żołądka, krtani lub płuca, które zaburzają pasaż pokarmów z jamy ustnej do jelit. Wdrożenie żywienia dojelitowego może być niezbędne doraźnie, ze wskazań takich jak: długotrwała utrata świadomości, oparzenia i urazy jamy ustnej, gardła, przełyku, niektóre przypadki radio-i chemioterapii nowotworów, wyniszczenie. Żywienie dojelitowe – przygotowanie chorego Doraźne odżywianie może być prowadzone w formie kroplówki. Ograniczeniem tej formy żywienia jest konieczność podawania wszystkich preparatów w postaci przygotowanych przemysłowo roztworów lub emulsji. Dla chorego lepszym rozwiązaniem jest możliwość wykorzystania naturalnych pokarmów, które zapewnią całą gamę niezbędnych substancji odżywczych. Najczęstszą postacią przygotowania chorego do żywienia dojelitowego jest gastrostomia. Jeśli jest to możliwe, wykonuje się ją przezskórnie, korzystając z wprowadzonego do żołądka endoskopu. Taką metodę wykonania przetoki określa się mianem PEG – od skrótu angielskiej nazwy tej metody (percutaneous endoscopic gastrostomy). Po przekłuciu ściany żołądka i powłok wprowadza się do niego cewnik, przez który można podawać zmiksowane, półpłynne pożywienie. Jeśli użycie endoskopu nie jest możliwe, zabieg wykonuje się przy użyciu klasycznej techniki chirurgicznej. Cewnik może być założony do początkowego odcinka jelita cienkiego. Po założeniu drenu do żywienia dojelitowego chory uczy się przygotowywać pokarm do podania, utrzymywać drożność cewnika i pielęgnować skórę w miejscu jego wprowadzenia, by zapobiec infekcjom i odleżynom. Jeśli cewnik jest prawidłowo pielęgnowany, może służyć pacjentowi przez długi czas bez potrzeby wymiany. Żywienie dojelitowe w warunkach domowych Dobrze wyszkolona osoba ze stomią może samodzielnie realizować cały proces żywienia dojelitowego. W przypadku obłożnie chorych osób karmienie dojelitowe w domu pacjenta może być prowadzone przez rodzinę. W niektórych sytuacjach stan chorego wymaga podawania pokarmów w minimalnych dawkach jednorazowych, w sposób niemal ciągły. Do utrzymania właściwego tempa wlewów stosuje się wówczas pompę do żywienia dojelitowego. Standardy żywienia dojelitowego i pozajelitowego Żywienie dojelitowe nie wymaga stosowania specjalistycznych preparatów – można wykorzystać normalne, przygotowane dla całej rodziny pokarmy, które podaje się w postaci półpłynnej. Dieta powinna być oczywiście urozmaicona i zrównoważona. O wiele bardziej skomplikowanym procesem jest żywienie pozajelitowe. Jego standardy zmuszają do: stosowania preparatów sterylnych, przygotowanych w warunkach laboratoryjnych, zapobiegania infekcjom i powikłaniom zakrzepowym, utrzymywania aseptyki przy podawaniu substancji odżywczych do dużych naczyń krwionośnych, precyzyjnego doboru ilości poszczególnych elementów odżywczych. Zarówno w przypadku żywienia dojelitowego, jak i dożylnego niezbędne jest dostosowanie wartości kalorycznej dostarczanych choremu substancji do aktualnego zapotrzebowania energetycznego. Jest ono związane z poziomem aktywności, przebiegiem choroby oraz stanem ogólnym chorego (np. nadwaga albo wyniszczenie). Jak zbudowany jest układ pokarmowy? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Jak zbudowany jest układ pokarmowy? Źródło: 36,6. Żywienie dojelitowe – powikłania Powikłania żywienia dojelitowego można podzielić na wczesne – pojawiające się w okresie zakładania drenu – i późne, występujące w trakcie jego późniejszego użytkowania. Najczęściej spotyka się: zakażenia związane z zabiegiem, przypadkowe uszkodzenie okolicznych narządów i związane z tym krwawienia lub zapalenie otrzewnej, powikłania zakrzepowo-zatorowe, zakażenia powłok w okolicy wkłucia, niedrożność lub wyrwanie cewnika. Niezależnie od możliwych powikłań żywienie dojelitowe zapewnia chorym możliwość długiego przeżycia i powrotu do aktywnego funkcjonowania.

żywienie dojelitowe w warunkach domowych forum